به گزارش مهر، سینمای کودک در دهه 60 شمسی در ایران تحولی ویژه داشت، برنامه‌ریزی‌های کلان فرهنگی و حمایت بنیاد سینمایی فارابی از این جشنواره و فیلمسازانی که می‌خواستند اولین گامهایشان را در سینمای حرفه‌ای بردارند به تولد نسلی انجامید که در سال‌های بعد نگینی بر پیشانی تاریخ سینمای ایران شدند.
سینمای کودک و نوجوان در این سال‌ها، هم در جذب مخاطب موفق بود و هم در حضورهای بین‌المللی، دو شاخه در سینمای کودک رشد و شکوفایی داشت، فیلم‌هایی که برای مخاطب کودک و نوجوان ساخته می‌شد و فیلم‌هایی که برای بزرگسالان و به بهانه کودکان و نوجوانان تولید می‌شد.
جشنواره فیلم کودک که سینمای انقلاب و گرایش‌های فرهنگی این نظام بود، یکی از معتبرترین جشنواره‌‌های بین‌المللی داخلی بود که اعتباری ویژه در سطح بین‌المللی داشت، در دوره‌ای که جشنواره در شهر تاریخی اصفهان برگزار می‌شد، رونق جشنواره بسیار بود و هنوز هم سینماگران، جشنواره کودک را با نام اصفهان می‌شناسند.
با وجود استقبال از برگزاری جشنواره در اصفهان و تمایل مسئولان این شهر به برگزاری هر ساله و منظم این رویداد سینمایی، مسئولان تصمیم گرفتند جایگزین دیگری برای جشنواره پیدا کنند، ابتدا کرمان انتخاب شد و در نهایت میزبانی این جشنواره به شهر همدان رسید.
اخبار و گزارش‌های رسمی و غیررسمی درباره برگزاری جشنواره در همدان ضد و نقیض بود، مشکل تنها مکان جشنواره نبود، از اواسط دهه 70 سیاست‌ها برای تولید و نمایش فیلم کودک دچار ضعف شد و این نوع فیلم‌ها با بی‌مهری کنار گذاشته شدند، فیلمسازان شاخص سینمای کودک یا به تلویزیون رفتند یا جذب گونه‌های دیگر فیلمسازی شدند.
رونق از این جشنواره معتبر رخت بربسته بود، برنامه‌ریزی‌های شتاب زده بنیاد سینمایی فارابی و معاونت سینمایی برای تولید فیلم هم نتیجه مثبتی نداشت، آثار سفارشی که با سرعت به جشنواره می‌رسیدند نمی‌توانستند نظر مثبت کودکان و مخاطبان جدی سینما را جلب کنند.
جشنواره کودک برگزار می شد تا از آن دوره طلایی نامی باقی بماند، امسال و در آستانه برگزاری بیست و پنجمین جشنواره فیلم کودک، اوضاع نامطلوب‌تر از همیشه است، معاونت سینمایی هنوز برنامه‌ای برای این جشنواره ندارد، دبیر جشنواره مشخص نیست، فیلم‌هایی که باید در این دوره روی پرده بروند هنوز کلید نخورده‌اند!
سه ماه از سال 90 گذشته و وضعیت این جشنواره زیر سایه اخبار سیاسی کمرنگ شده است، سازمان امور جشنواره‌ها که قرار بود به ریاست مهدی مسعودشاهی برگزاری این جشنواره را متعهد شود، در وضع مطلوب نیست، رفتن مسعودشاهی حتمی است و هاشم میرزاخانی که از طیف مدیران وابسته به جواد شمقدری معاون سینمایی است قرار است روی صندلی مسعودشاهی بنشیند.
از سویی دیگر هر روز اخباری درباره رفتن شمقدری از معاونت سینمایی شنیده می‌شود و این اخبار و شایعه‌ها، تمرکز تیم مدیران را کم کرده تا جایی که به نظر می‌رسد، برگزاری چنین رویدادی فراموش شده است!
از سویی دیگر گویا مسئولان شهر همدان که نتواسته‌اند تعهدات مالی سال قبل خود به هتل‌ها و سازمان‌هایی که در برگزاری جشنواره آنها را کمک کرده‌اند تقبل کنند، امسال تمایل چندانی به برگزاری جشنواره ندارند و دوستان باید به دنبال یک شهر تازه باشند!
گفته می‌شد سال 90 سازمان سینمایی تشکیل می‌شود و در دل این سازمان، برنامه‌های سینمایی سامان می‌گیرد، هنوز وضعیت تشکیل این سازمان هم روشن نیست، و وضعیت برگزاری جشنواره‌ها مبهم‌تر و غریب‌تر. طبیعی و قابل پیش‌بینی است که در چند ماه آینده نشستی مطبوعاتی گذاشته شود و مقدمات برگزاری این جشنواره انجام شود اما کیفیت آن مهم است که حاصل این سیاسی بازی‌ها و شتاب‌زدگی ها است.
کودکان قربانی این سیاست‌بازی‌ها شده‌اند، کودکانی که زمانی بهترین فیلم‌های سینمای ایران برای آنها ساخته می‌شد، کودکانی که سرمایه اصلی سینمای ایران هستند و مخاطبان آینده این سینما را تشکیل می دهند، کودکانی که می توانند همین الان که سینما با کاهش جدی مخاطب روبروست با افزایش رغبت خانواده هایشان برای رفتن به سینما، این صنعت را از ورشکستگی نجات دهند اکنون قربانی می شوند.
اکنون پروانه‌های زرین جشنواره کودک سرگردان هستند، این بار پروانه‌ها بر شانه کدام شهر می‌نشینند؟
